خطاهای سری 400 به چه دلیل رخ می دهند؟علل وقع این سری خطا ها

خطاهای سری 400 چیست؟

خطاهای سری 400 که به آنها خطاهای 4xx نیز گفته می‌شود، به دسته‌ای از خطاهای HTTP اشاره دارند که زمانی رخ می‌دهند که درخواست ارسالی از سمت کاربر یا مرورگر به سرور دچار مشکل شده باشد. این خطاها عمدتاً ناشی از مشکلات سمت کاربر هستند و سرور به درستی قادر به پردازش درخواست نمی‌باشد.

انواع خطاهای سری 400:

• خطای ۴۰۰:

خطای ۴۰۰ (Bad Request) یکی از خطاهای سری 400 است که زمانی رخ می‌دهد که درخواست ارسالی از سمت کاربر به سمت سرور نادرست یا نامعتبر باشد. این خطا نشان‌دهنده وجود مشکلی در درخواست HTTP ارسال شده توسط کاربر است که باعث می‌شود سرور نتواند آن را پردازش کند.

راه کار رفع این خطا:

1. بررسی صحت آدرس درخواستی (URI).
2. اطمینان از درستی فرمت درخواست و اطلاعات ارسالی.
3. پاکسازی کوکی‌ها و کش مرورگر.
4. بررسی درخواست با استفاده از ابزارهای تست مانند Postman.

• خطای 401 (Unauthorized):

خطای 401 یکی از خطاهای رایج سری 400 است که نشان‌دهنده عدم مجوز کافی برای دسترسی به منبع درخواستی است. این خطا زمانی رخ می‌دهد که درخواست ارسالی از سمت کاربر نیاز به احراز هویت دارد، اما کاربر یا نامعتبر است یا به درستی احراز هویت نشده است. معمولاً این مشکل با ورود به سیستم یا ارائه اطلاعات معتبر ورود به سایت رفع می‌شود.

راه کار رفع این خطا:

1. اطمینان از صحت اطلاعات ورود (مثل نام کاربری و رمز عبور).
2. بررسی دسترسی‌ها و مجوزهای کاربر.
3. اطمینان از صحت تنظیمات احراز هویت سرور.

• خطای 402 (Payment Required):

خطای 402 یکی از خطاهای سری 400 است که به “نیاز به پرداخت” معروف است. این خطا زمانی رخ می‌دهد که درخواست کاربر برای دسترسی به یک منبع یا سرویس خاص نیاز به پرداخت وجه داشته باشد. سرور با این کد وضعیت اعلام می‌کند که درخواست تا زمانی که کاربر اقدام به پرداخت وجه نکند، پردازش نخواهد شد.

راهکار رفع این خطا:

1. اطمینان از پرداخت هزینه‌های مرتبط با درخواست.
2. بررسی وضعیت حساب و اعتبار مالی

• خطای 403 (Forbidden):

خطای 403 یکی از خطاهای سری 400 است که به “دسترسی ممنوع” معروف است. این خطا زمانی رخ می‌دهد که دسترسی کاربر به یک منبع یا صفحه وب به طور کامل مسدود شده باشد. در این حالت، سرور به وضوح اعلام می‌کند که کاربر مجاز به مشاهده یا دسترسی به منبع درخواست‌شده نیست، حتی اگر احراز هویت شده باشد.

راه کار رفع این خطا:

1. بررسی مجوزها و دسترسی‌های کاربر به منابع.
2. اطمینان از صحت تنظیمات دسترسی فایروال یا سرور وب.

• خطای 404 (Not Found):

خطای 404 یکی از شناخته‌شده‌ترین و رایج‌ترین خطاهای سری 400 است که به کاربر اعلام می‌کند صفحه مورد نظر در سرور یافت نمی‌شود. این خطا به زبان ساده به کاربر می‌گوید: “صفحه درخواستی شما قابل مشاهده نیست.” با این پیام، کاربران معمولاً متوجه می‌شوند که صفحه‌ای که به دنبال آن هستند یا وجود ندارد یا دیگر در دسترس نیست. این خطا بسیار رایج است و همه ما حداقل یک بار با آن مواجه شده‌ایم. در چنین مواقعی، اکثر کاربران با کلیک بر روی دکمه بستن صفحه یا بازگشت به صفحه قبلی به مرور وب ادامه می‌دهند.
اگر می خواهید  در مورد خطای 404 بیشتر بدانید و این خطا را رفع کنید می توانید  به مقاله ی خطای 404 بروید تا بیشتر با این نوع از خطاهای سری400 آشنا شوید.

• خطای 405 (Method Not Allowed):

خطای 405 یکی از خطاهای سری 400 است که به معنای “روش مجاز نیست” است. این خطا زمانی رخ می‌دهد که سرور از نوع درخواست HTTP که کاربر ارسال کرده است، پشتیبانی نمی‌کند. به عبارت دیگر، متد HTTP استفاده شده در درخواست (مانند GET، POST، PUT، DELETE) توسط سرور برای منابع مشخص شده مجاز نیست.

• خطای 406 (Not Acceptable):

خطای 406 نشان می‌دهد که سرور قادر به ارسال پاسخی با فرمت درخواست شده توسط مشتری نیست. به عبارت دیگر، سرور می‌تواند محتوایی با فرمت درخواستی ارائه کند، اما نمی‌تواند به دلیل محدودیت‌هایی که توسط کاربر در درخواستش مشخص شده است، آن را ارسال کند.

رفع خطای 406:

1. اطمینان از قابلیت پشتیبانی از فرمت‌های درخواستی توسط سرور.
2. استفاده از فرمت‌های موجود و قابل قبول برای درخواست‌ها.

• خطای 407 (Proxy Authentication Required):

خطای 407 از خطاهای سری 400 است و نشان‌دهنده نیاز به احراز هویت در پروکسی است. این خطا زمانی رخ می‌دهد که کاربر درخواستی را ارسال می‌کند اما قبل از آنکه به سرور مورد نظر متصل شود، نیاز به احراز هویت در پروکسی دارد.

راه کار رفع خطای 407:

1. بررسی تنظیمات پروکسی و احراز هویت آن.
2. اطمینان از صحت اطلاعات ورود به پروکسی.

• خطای 408 (Request Timeout):

خطای 408 رخ می‌دهد زمانی که سرور منتظر تکمیل درخواست از سوی واسط کاربری است، اما پاسخ مناسب را در زمان استاندارد دریافت نمی‌کند. به عبارت دیگر، این خطا در “پایان حداکثر زمان درخواست” رخ می‌دهد و نشان می‌دهد که ارتباط بین کلاینت و سرور به دلیل عدم دریافت پاسخ در زمان مشخص متوقف شده است.

رفع خطای 408 :

1. اطمینان از پایبندی به زمان تعیین شده برای درخواست.
2. بررسی پهنای باند و عملکرد سرور.

• خطای 409 (Conflict):

خطای 409 به معنای وجود تضاد است و نشان می‌دهد که درخواست توسط سرور به دلیل تضاد دریافت شده است. این موضوع معمولاً زمانی رخ می‌دهد که اطلاعات یا وضعیت منابع مورد درخواست تغییر کرده باشد و درخواست جدید با این تغییرات در تضاد باشد.

رفع خطای 409 :

1. بررسی تداخل درخواست با منابع یا داده‌های موجود.
2. اصلاح اطلاعات متناقض و رفع تضادها.

• خطای 411 (Length Required):

خطای 411 نشان می‌دهد که طول محتوای درخواست باید در سرصفحه مشخص شود تا سرویس گیرنده بتواند درخواست را پردازش کند. این خطا اغلب در مواردی رخ می‌دهد که سرور انتظار دارد که طول دقیق محتوای درخواستی که ارسال شده است، مشخص شود اما این اطلاعات در سرصفحه موجود نیست.

راه کار رفع خطای 411:

1. اطمینان از ارسال طول محتوا در سرصفحه درخواست.
2. بررسی تنظیمات و تنظیمات سرور مربوط به انتظار ارسال طول محتوا.

• خطای 412 (Precondition Failed):

خطای 412 رخ می‌دهد زمانی که پیش‌نیاز درخواست تعریف شده است اما اعمال نمی‌شود. به عبارت دیگر، این خطا نشان می‌دهد که شرایطی که قبل از انجام درخواست باید برآورده شود، امکان انجام درخواست را نمی‌دهد.

رفع خطای 412 (Precondition Failed):

1. بررسی پیش‌شرط‌های درخواست و اطمینان از مطابقت آنها با منابع مورد نظر.
2. اصلاح پیش‌شرط‌هایی که با درخواست در تضاد هستند.

• خطای 413 (Request Entity Too Large):

این خطا نشان می‌دهد که موجودیت درخواست بسیار بزرگ است و سرور قادر به پردازش آن نیست. به عبارت دیگر، حجم داده‌های ارسالی از حد مجاز تعیین شده بیشتر است و سرور قادر به پردازش درخواست نمی‌باشد.

رفع خطای 413 :

1. کاهش حجم داده‌های ارسالی تا حد معقول.
2. افزایش تنظیمات حداکثر اندازه درخواست در سرور.

• خطای 414 (Request-URI Too Long):

این خطا به این معناست که URI (Uniform Resource Identifier) درخواست بسیار طولانی است و سرور قادر به پردازش آن نیست. معمولاً این خطا به دلیل تغییرات زیاد در مسیرهای URI ایجاد می‌شود.

راه کار رفع خطای 414:

1. کوتاه‌تر کردن طول آدرس URL یا URI.
2. استفاده از روش‌های دیگر برای ارسال اطلاعات

• خطای 415 (Unsupported Media Type):

این خطا نشان می‌دهد که نوع رسانه مورد نظر در درخواست پشتیبانی نمی‌شود. به عبارت دیگر، سرور نمی‌تواند به درخواست پاسخ دهد زیرا نوع رسانه‌ای که درخواست شده است، در دسترس نیست.

رفع خطای 415 :

1. اطمینان از ارسال نوع رسانه معتبر و قابل پشتیبانی.
2. تنظیمات سرور برای پشتیبانی از نوع رسانه مورد نیاز.

• خطای 416 (Requested Range Not Satisfiable):

این خطا نشان می‌دهد که بخشی از منبع درخواست شده دیگر در دسترس نیست یا نامعتبر است. به عبارت دیگر، محدوده درخواست شده توسط کلاینت برای منبع موجود نیست یا معتبر نیست.

رفع خطای 416 :

1. اطمینان از موجودیت مورد نظر در دسترس و معتبر است.
2. بررسی دقیق محتوای منبع و ریسپانس‌های سرور.

• خطای 417 (Expectation Failed):

این خطا زمانی رخ می‌دهد که سرور قادر به انجام انتظاراتی که توسط هدر “Expect” در درخواست تعیین شده است، نیست.

 راه کار رفع خطای 417 (Expectation Failed):

1. بررسی تطابق انتظارات درخواست با قابلیت اجرایی سرور.
2. اصلاح پارامترهای انتظارات درخواست.

• خطای 418 (I’m a teapot):

این خطا یک خطای طنزگونه است که برای بیان مساله‌ای جدی به کار نمی‌رود. وقتی سرور به دلایلی مانند شوخی یا اشتباه، خود را به عنوان یک قوری چای (Teapot) توصیف می‌کند، این خطا را نشان می‌دهد. این خطا اغلب به عنوان جوک برای اشاره به نیاز به اصلاح یا بهبودی در سیستم یا پروتکل استفاده می‌شود و باید به عنوان یک پیام طنزگونه در نظر گرفته شود.

 رفع خطای 418 (I’m a teapot):

1. اصلاح برنامه‌ها یا سیستم‌هایی که این خطا را ایجاد می‌کنند.
2. بررسی شرایط و دلایل برای ظاهر این خطا و رفع آن‌ها.

• خطای 421 (Misdirected Request):
  این خطا وقتی رخ می‌دهد که درخواست به یک سرور ارسال می‌شود که قادر به پردازش آن نیست، به عنوان مثال به دلیل استفاده مجدد از اتصال. معمولاً این خطا زمانی رخ می‌دهد که ارتباط بین کلاینت و سرور اشتباه است و درخواست به سرور نادرست ارسال شده است.

 رفع خطای 421 (Misdirected Request):

1. بررسی تنظیمات سرور و مسیرهای ارتباطی.
2. اصلاح تنظیمات سرور برای رفع اشتباهات مسیردهی.

• خطای 422 (Unprocessable Entity):

این خطا نشان می‌دهد که سرور قادر به پردازش درخواست کاربر نیست زیرا درخواست قابل پردازش نیست، ممکن است به دلیل خطای داده‌های ورودی یا خطاهای معنایی دیگر باشد، اما نه به دلیل مشکلات مربوط به نوع رسانه مانند خطای 415.

 راهکار رفع خطای 422 (Unprocessable Entity):

1. بررسی و اصلاح داده‌های ارسالی به سرور به نحوی که قابل پردازش باشند.
2. اطمینان از ارسال داده‌های معتبر و متناسب با نیازهای سرور.

• خطای 423 (Locked):

این خطا به معنای این است که منبع درخواستی موقتاً قفل شده و قابل دسترسی نیست. این معمولاً به منظور جلوگیری از دسترسی همزمان به یک منبع توسط چندین درخواست در یک زمان استفاده می‌شود. وقتی یک منبع توسط یک درخواست قفل می‌شود، سایر درخواست‌های مرتبط با آن باید منتظر باشند تا قفل از آن منبع برداشته شود.

 رفع خطای 423 (Locked):

1. بررسی مواردی که ممکن است منجر به قفل شدن منابع شود.
2. بررسی و رفع مشکلات مرتبط با دسترسی به منابع قفل شده.

• خطای 424 (Failed Dependency):

این خطا نشان می‌دهد که دو درخواست داده می‌شود، اما درخواست دوم به درخواست اول بستگی داشته ولی ناموفق بوده است. به عبارت دیگر، انجام درخواست دوم برای انجام درخواست اول ضروری است، اما درخواست دوم با شکست مواجه شده است.

رفع خطای 424 (Failed Dependency):

1. بررسی و رفع مشکلات وابستگی‌هایی که باعث شکست درخواست شده‌اند.
2. بررسی و اصلاح مشکلات در فرآیند هماهنگی وابستگی‌های درخواست.

• خطای 425 (Too Early):

این خطا نشان می‌دهد که سرور تمایلی به پردازش درخواستی که ممکن است دوباره پخش شود، ندارد. به عبارت دیگر، زمان اجرای درخواست بسیار زود است و سرور آماده نیست تا آن را پردازش کند.

رفع خطای 425 (Too Early):

1. اطمینان از ارسال درخواست‌ها در زمان مناسب و پس از آماده‌باشی کامل سرور.
2. تنظیمات به‌روزرسانی زمانبندی ارسال درخواست‌ها.

• خطای 426 (Upgrade Required):

این خطا نشان می‌دهد که مشتری باید به پروتکل متفاوتی مانند TLS/1.3 که در قسمت هدر ارتقاء داده شده است، تغییر دهد. به عبارت دیگر، سرور نیاز به ارتقاء پروتکل دارد و مشتری باید از نسخه جدیدتری از پروتکل استفاده کند تا ارتباط برقرار شود.

 راه کار رفع خطای 426 (Upgrade Required):

1. بررسی و اعمال ارتقاء‌های مورد نیاز برای پشتیبانی از پروتکل‌های جدید.
2. به‌روزرسانی نرم‌افزارها و سرویس‌ها برای استفاده از نسخه‌های جدید پروتکل‌ها.

• خطای 428 (Precondition Required):

این خطا به معنای این است که پیش‌شرط‌ها باید برآورده شوند تا این درخواست با موفقیت اجرا شود. یعنی برای انجام درخواست، باید شرایط خاصی مانند اطلاعات یا وضعیت خاصی مهیا شود.

رفع خطای 428 (Precondition Required):

1. بررسی و اطمینان از برآورده شدن پیش‌شرط‌های مورد نیاز برای اجرای درخواست.
2. تنظیم پیش‌شرط‌های درخواست به‌گونه‌ای که با شرایط سرور سازگار باشند.

• خطای 429 (Too Many Requests):

این خطا وقتی توسط سرور صادر می‌شود که درخواست‌های زیادی از یک سرویس گیرنده در مدت زمان مشخص دریافت کرده باشد. به عبارت دیگر، سرور به دلیل درخواست‌های بیش از حد از یک کاربر یا مشتری، قادر به پاسخ به درخواست‌ها نیست.

 راه کار رفع خطای 429 (Too Many Requests):

1. بهینه‌سازی نحوه استفاده از سرویس تا حداقل تعداد درخواست‌های ارسالی.
2. استفاده از سیستم‌های کنترل ترافیک یا تعیین نرخ محدودیت درخواست.

• خطای 431 (Request Header Fields Too Large):

این خطا زمانی رخ می‌دهد که طول قسمت سرصفحه یا کل سرصفحه از حد مجاز فراتر رفته باشد. در این صورت، سرور نمی‌تواند درخواست را پردازش کند و خطای 431 را صادر می‌کند.

• خطای 444 (No Response):

این خطا معمولاً ناشی از پیکربندی نادرست تنظیمات سیستم یا ورودی‌های نامنظم در رجیستری ویندوز است. وقتی این خطا رخ می‌دهد، به معنای آن است که سرور هیچ پاسخی برای درخواست مشخص نمی‌دهد. برای رفع این خطا می‌توان از نرم‌افزارهایی که رجیستری را تعمیر می‌کنند و تنظیمات سیستم را اصلاح می‌کنند، استفاده کرد.

• خطای 499 (Client Closed Request):

این خطا نشان می‌دهد که یک نشانی لازم است اما ارسال نشده است، به این معنا که درخواست از سوی مشتری بسته شده است. این کد وضعیت نشان می‌دهد که سرور منتظر بوده است اما درخواست بسته شده است.

• خطای 451 (Unavailable For Legal Reasons):

این خطا نشان‌دهنده این است که برای دلایل قانونی، منبع یا مجموعه ای از منابع که شامل منبع درخواستی است، در دسترس نیست. این ممکن است به دلیل مواردی مانند محتوای غیرقانونی یا تخلف از حقوق تأسیساتی باشد.

در نهایت:

این محتوا حاوی توضیحات کامل و تخصصی درباره خطاهای سری 400 است که ممکن است در ارتباط با درخواست‌های HTTP رخ دهند. این توضیحات شامل توضیح مختصری از هر خطا، علت آن، و راهکارهایی برای رفع آنها می‌باشد. با خواندن این محتوا،  شما کاربران عزیز  می‌توانید خطاهایی که ممکن است در ارتباط با سرویس‌ها یا وب‌سایت‌های شما رخ دهد را شناسایی کرده و به صورت حرفه ای تر  مشکلات را رفع کنید. این نوع دانش، به ویژه برای شما  توسعه‌دهندگان و مدیران سایت، بسیار ارزشمند است زیرا به شما  کمک می‌کند تا بهترین عملکرد را برای سرویس‌ها و وب‌سایت‌های خود ارائه دهید.